Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Οι μερες του καλοκαιριου.

Οι μερες που περνουσαμε μαζυ
εφευγαν χωρις να μπορουμε
να τις συγκρατησουμε..
Οι χρωματισμοι της θαλασσας
θαμπωμα γλυκο στα ματια μας.
Η γευση της αλμυρας στο στομα μας.
Οι παφλασμοι των κυματων
μηνυματα αγαπης στ αυτια μας.
το φυσημα της νυχτας σαν χαδι
στο δερμα μας.
Οι μυρωδιες τηςλυγαριας
γεμισμα στα πνευμωνια μας..
Ξαναζουσαν οι αισθησεις μας
που θεωρουσαμε απο καιρο νεκρωμενες.
Οι ανεκπληρωτες επιθυμιες
απο καιρο καταλαγιασμενες..
Οι νησιωτικες νυχτες
μας παρακινουσαν να σαλπαρουμε
να λυσουμε τα σχοινια
και ν αρμενισουμε.
Βαλαμε τα δυνατα μας
να ξαναζησουμε..
Τι λαχταρες αισθησεων
τι προσμονες.
Κι οι μερες που περνουσαμε μαζυ εφευγαν
χωρις να μπορουμε να κανουμε κατι
για να τις συγκρατησουμε..

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Εφυγες.

Απο τοτε που εφυγες
το μυαλο και το σωμα μου
κανει ατελειωτες προσπαθειες
για να μη σε ξεχασει.
Οι φωτογραφιες
και τα τοσα σου γραμματα
ειναι τα μερη που ακουμπα
η θυμηση μου.
Η μαγνητοφωνημενη ομιλια σου
ειναι ενας καποιος τροπος
για να ακουω τη φωνη σου.
Η ζωη μου πια τωρα
και κυριως τα βραδια μου
περνανε με προσπαθειες
να σε ξαναφερω κοντα μου..

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Η θυμηση σου

Σαν χθες ηταν που εφυγες
χωρις να κανεις φασαρια.
Φευγοντας δεν αφησες
ιχνη απο τα βηματα σου.
Στηριζοσουν πολυ στα σωματα μας.
Γνωριζαμε για το ταξιδι σου
μονο που λεγαμε μηπως μετανοιωνες
μηπως ηθελες μονο να μας φοβισεις.
Σημερα στο καθε βημα
πεφτουμε πανω στη θυμηση σου.
Αχ πως νοιαζομαστε
μη σε πονεσουμε και δεν θελησεις
να ξαναρθεις κοντα μας..

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Αναζητηση

Αναμεσα στους σακους και τα μπαγαζια
που πηγαινουν κι ερχονται
ψαχνω για τα δικα μου πραγματα.
Δεν εβαλα καρτελες ειναι γνωστο ομως
το σχημα και το χρωμα τους
αν παρουσιαστουν θα τα γνωρισω.
Γυριζουν κανουν βολτες
τα περισσοτερα αναγνωριζουν
τους δικους τους κι απομακρυνονται.
Αυτα που εχουν μεινει
δεν μοιαζουν ναναι τα δικα μου.
Αναρωτιεμαι τι πρεπει να κανω
δεν εμεινε κανεις κοντα μου.
Κουραζομαι να περιμενω απελπιζομαι
εχω την ιδεα οτι καποιοι εκαναν λαθος.
Δεν μπορει να ειναι ο δικος μου γιος.
Ειναι αραγε αυτη η δικια μου κορη;
Εχω δικαιωμα να ψαχνω για τα δικα μου παιδια..
Τα μεγαφωνα επιμενουν μην αμφιβαλεις μην γελιεσαι
αυτα ειναι τα παιδια σου σκυψε και παρτα
απ το χερι οσο ειναι καιρος...
Πως αληθεια να τους φαινεται
η πορεια προς το σχολειο;
Θα θυμουνται τα σημαδια;
Το δρομο για να γυρισουν στο σπιτι.
Να μπορουσες να γκρεμισεις τις δυσκολιες
που παρουσιαζονται μπροστατους.
Εκει εξω θα προσπαθησουν να χαθουν.
Θα μεγαλωσουν θ αλλαξουν το χρωμα και το σχημα
στα φορεματα στα επαναστατημενα μαλια τους.
Δεν θα τα γνωρισεις.
Περιμενεις να τα δεις οπως ηταν πριν ταξιδεψουν
για να τα παρεις μαζυ σου στα χερια σου
κι αυτα δεν θελουν ν αναγνωρισθουν.
Δεν θελουν να γυρισουν στο σπιτι τους.
Αναζητουν την περιπετεια
μεσα στο ηλιο στη θαλασσα και στα λιβαδια.
Θελουν να ζουνε ελευτερα.
Κι εσυ προχωρεις προς τις πληροφοριες
για να δηλωσεις πως εχασες τις αποσκευες σου.

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Η επιστροφη μου

Δεν ξερω αν το σωμα μου
θα σε θυμαται ακομα..
Νοσταλγησα το χωμα σου
παλι να το καρπισω.
Να μπω να σκαψω και να δω
αν θα βλαστησει παλι
το γερικο το κλημα σου
το τοσο διψασμενο..
Την ξενητια σαν γνωρισα
τα φωτα τα μεγαλα
θαμπωθηκαν τα ματια μου
και σαν τυφλος γυρνουσα.
Ετρωγα τα λαχταριστα
φρουτα των λωτοφαγων
να λησμονησω θελοντας
την μακρινη πατριδα.
Αγερας με παρεσυρε
στα ξενα μονοπατια
και γλωσσες αλλες ακουγα
με τους γλυκους ρυθμους τους..
Κουραστηκα να τριγυρνω
την διψα για να σβησω..
Γνωστη μου μοιαζει η φωνη
που με καλει κοντα της.
Δεν ξερω αν το σωμα σου
θα με θυμαται ακομα..

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Απογευματινο ταξιδι.

Μικρο ταξιδι στη ζωη
αποψε θε να βγουμε
αργα το ξεκινησαμε
στερια πως θες να βρουμε.
Τα χειλη σου τα δροσερα
ακομα κοκκινιζουν
ν αγαπηθουνε θελουνε
φιλακια να χαριζουν.
Αναβολες για τη χαρα
δεν πρεπει να ζηταμε
γιατι τα χρονια φευγουνε
πολυ μακρυα δεν παμε.

Τα ματια σου τα φωτεινα
παραξενα γελανε
σημαδια ριχνουν στο γυαλο
για ερωτα μιλανε.
Αφησε τα μαλακια σου
λευτερα να πετανε
το χρωμα τους ειναι θαμπο
να χαιδευτουν διψανε.
Αναβολες για τη ζωη
δεν πρεπει να ζηταμε
γιατι τα χρονια φευγουνε
πολυ μακρυα δεν παμε.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Αρχες Φθινοπωρου

Ερχεται η κυρια του Φθινοπωρου
βαδιζει πανω στα κιτρινισμενα
φυλλα των δεντρων.
Σκορπαει το αρωμα
της γλυκιας μελαγχολιας
στο περασμα της.
Ακουμπησε κατι ζεστο
πανω στο καλοκαιρινο σου φορεμα
γιατι ανατριχιασες την τελευταια φορα
που βγηκες για βολτα το βραδυ..
Λεω να κλεισω τα παραθυροφυλλα
να τραβηξω τις κουρτινες.
Το μουσκεμενο χωμα του κηπου
θα φερει υγρασια στα σεντονια μας..

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Ταξιδι ζωης

Σαν ποταμος απ τα βουνα
στη θαλασσα πηγαινω.
Πεφτω χτυπω σηκωνομαι
κυλανε τα νερα μου.
Κοντα στα βραχια ο δρομος μου
βαδιζω προς τα κατω.
Στα χαμηλα στα μαλακα
αφηνομαι και παω.
Υγραινω τρεφω χωματα
διακριση δεν κανω.
Παραδοχη κι απορριψη
δεν ειναι η ζητηση μου.
Χωρις δικια μου επιλογη,
επιθυμιες για χαρες
και θεληση για νικες
κυλανε τα νερα μου..
Με βλεπεις ν αγωνιζομαι
με βλεπεις να παλευω;
Ταξιδι κανω τη ζωη
σαν ποταμος απ τα βουνα
στη θαλασσα πηγαινω.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Ο επιτυχημενος

Τι εγινε η σπιθα που προσαναβε στα ομορφα σου ματια;
Που πηγε η φλογα που ζωντανευε την παιδικη μορφη σου;
Πραξεις θελησης επιλογες και ξεκινηματα...
Αφηνες τις αλανες και τ ανεμελα γυρισματα
στις γειτονιες των κοριτσιων και τους νταρλαδες.
Τ αλητεμα στο καστρο τις κυραδες του
τα σεριανισματα στη προκυμαια.
Μ ενα σηκωμα του χεριου για τους δικους σου
κι ενα φιλι για την αγαπημενη αναχωρουσες ολο δυναμη
να φτασεις την επιτυχια...
Αφηνες την μικρη πατριδα με ονειρα και ελπιδες
φωτιες στα ομορφα σου ματια..
Και τωρα σαραντα χρονια αργοτερα και με σαραντα κιλα περισσοτερα
τεμπελιαζεις στην αναπαυτικη σου πολυθρονα..Χαρισμα της επιτυχιας.
Ακουσε με μιλησε μου πες πως θα ξεκινησεις παλι.
Κανενα σημειο ζωης..
Βαριεστημενος για τα ακουσματα βαριεστημενος για τα λογια
βαριεστημενος για να φυγεις παλι.
Φιλε που πηγε το κουραγιο σου.
Κοιταξε μεσα σου..
Να μια φωτογραφια που σε δειχ νει αναμεσα στους φιλους σου.
Ποσο ωραιος που εισαι..
Τελειωνες τοτε το γυμνασιο.
Το προσωπο σου ποσο διαφορετικα λαμπρο που ειναι.
Μια ζεστασια βγαινει μεσα απο τη μορφη σου..
Και τωρα αληθεια εσυ τι εκανες τη σπιθα που προσαναβε στα ομορφα σου ματια;
Που πηγε η φλογα που ζωντανευε τη παιδικη μορφη σου;

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Πηγα και χθες στην πολιτεια τη παλια
με τα στενα δρομακια τα σβησμενα
λαμπιονια π εχασαν το φως
στου γυρισμου τα βηματα μου τα χαμενα.
Τα παραθυρια ηταν κλειστα
στους πυργους τους ερειπωμενους
κι οι καμαρες χωρις φωνες
καλουσανε τους ξεχασμενους.
Εψαχνα μερα να σε βρω
μικρη βασιλισσα θλυμενη
ξυπολυτη να περπατας
στους κηπους ομορφα ντυμενη.
Το βραδυ ειπα θα σε δω
πικρη χαρα μου λατρεμενη
τους ισκιους για να κυνηγας
αναμεσα στους τοιχους σου κρυμενη.
Κουραστηκα να περπατω
στη πολιτεια τη παλια τη μαγεμενη
κι ανεβηκα για να σταθω
στη κουπαστη του πλοιου τη βρεγμενη.
Στου καστρου περα τη πλαγια
μαντηλια βγηκαν κι ανεμιζαν
καποια απ αυτα τα πιο μικρα
γλυκες ελπιδες μου θυμιζαν.
Αντιο καστρο της πολιτειας της παλιας
και σεις μεσιστιες σημαιες ντροπιασμενες
αντιο αγαπες κι ονειρα θολα
ελπιδες για γιορτες χαμενες.

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Του Ορφεα και της Ευρυδικης.

Περασα το ποταμι απογεμα κι ετρεχα ακομα μεσ τα βατα
οταν ηρθε το βραδυ..
Μπηκα στο κτημα με τον Κερβερο κι ανηφοριζοντας προς τις λευκες
μιλουσα για να διωξω τον φοβο μου.
Ενοιωσα τον κρυο αγερα που με χτυπουσε να θαμπωνει τα ματια μου.
Εκανα μια ακομα προσπαθεια για να φθασω στ αντιπερα
στις ερημικες καλυβες που ανακαλυψαμε τυχαια
τρεχοντας ν αποφυγουμε την βροχη..
Κρυες μορφες πηραν το κατωπι μου
ακολουθωντας τα χτυπηματα της καρδιας μου..
Σταματησα ασθμαινοντας στα χαλασματα
στο μερος που κρυφτηκες εκει που βρεθηκαμε απελπισμενα
για τελευταια φορα...
Το βλεμμα μου κινειται ψαχνοντας στο σκοταδι
κι η αγκαλια μου περιμενει ορθανοιχτη
για να σε παγιδεψει να σε φερει στο χθες..
Τα ρουχα μου χωρις κουμπια τσαλακωμενα απ τη λαχταρα και το τρεξιμο..
Ηρθα για να ζητησω τις σκιες σου.
Παντου μοναξια! Τι λυπημενο βραδυ.
Στις καλυβες σφυριζει ο αγερας περνωντας τα σπασμενα παραθυρα...
Τρεμοσβυνουν οι ελπιδες μου..
Στο δωματιο υπαρχουν ακομα τα σημαδια της αγαπης σου
ξερα λουλουδια ανακατεμενα με τα βιβλια μου.
Κι ενα κτενακι που κρατουσε τα μαλλια σου
παρατημενο στο πατωμα...

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Παραδοχη και ελευθερια

Περπατουσαμε στην ακρογιαλια και αναρωτιωμασταν
γιατι η φιλια μας ειναι τοσο πετυχημενη
σε μια εποχη που οι περισσοτερες σχεσεις
ειναι χαλασμενες...
Σκεφτηκαμε για την παραδοχη που παιρνει
ο ενας απ τον αλλον μα και την ελευθερια που εχουμε
για να υπαρχουμε πολλες φορες και μονοι μας..
Εμεις ομως νοιωθουμε τοσο ευχαριστα
στο να βρισκομαστε ο ενας κοντα στον αλλον..
Σταματησαμε σ ενα βραχακι για να ξεκουραστουμε
και συνεχισαμε να σκεπτομαστε ποσο τιμιοι
ειμαστε μεταξυ μας εχοντας το θαρρος
να λεμε ο ενας στον αλλον αυτο που αισθανομαστε.
Χωρις να τον κρινουμε αλλα και χωρις να προσπαθουμε
να κρυψουμε κανενα απο τα συναισθηματα μας..

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Αλλαγη ζωης

Αυριο παιρνει το διπλωμα..
Θα παραστει στη τελετη η οικογενεια.
Θα παει η Χαρα με το παιδι τους
θα ειναι ο πατερας κι οι γονεις της
καποιοι παππουδες θειες θειοι κι εξαδελφια
θα ειναι εκει ολη η φαρα των Κωλλετηδων.
Θα κλαψουν θα φωτογραφηθουν
θα γινει περιφανη ολη ηοικογενεια.
Μπαινω στον πειρασμο ν ανακατευτω
κι εγω στο πληθος.
Θαθελα νατους δω
την ωρα που θα παιρνει το διπλωμα.
Μαλλον θα εκλαιγα κι εγω μαζυ τους..
Πορευονται απο μια ζωη σε μια αλλη.
Το ανοιγμα θα τους φερει στο φως
τοφως θ αλλαξει την αποχρωση των ρουχων τους.
Τα ματια τους θα λαμψουν απο περιφανεια
Θα ψηλωσουν τα σωματα θα βρουν τα κεφια τους.
Ισως αργοτερα στη ταβερνα θα χορεψουν κιολα..
Για να κερδιθει το παιγνιδι εκεινος θα εχει χασει
την αθωοτητα των φοιτητικων του χρονων
θα εχει δεσμευσει τις αδυναμιες του
και θα εχει υποσχεθει να γινει ενα πορτρετο
μεσα στο οικογενειακο αλμπουμ
που τους πηγαν για δωρο τελευταια..

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Οι ποιητες

Μεσ τα βιβλια στα γραφτα
τα ματια βολτα πανε
τα χρονια τους δεν σκεπτονται
ετσι τα σπαταλανε.
Ποσο μοχθουν οι ποιητες
κανενας δεν γνωριζει
τις λεξεις τις ατιθασες
κανεις τους δεν οριζει.
Η μια την αλλη ακολουθει
τα αισθηματα μαζευουν.
Να εκφρασουν θελουν ερωτες
λυπη χαρα γυρευουν..
Την φαντασια αναζητουν
τους στοιχους να στολισουν
με την πνοη της εμπνευσης
ζωη να τους χαρισουν.
Απο το βραδυ ως το πρωι
τα ματια τους χαλανε
τα χρονια τους δεν σκεπτονται
ετσι τα σπαταλανε..

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Εισαι ευτυχισμενη;

Στο τραπεζι κουβεντιαζαμε για την ευτυχια και αν ειμαστε ευτυχισμενοι.
Ο καθενας ελεγε τις σκεψεις του...
Η διπλανη μου μια αρκετα ενδιαφερουσα κυρια γυρισε και με ρωτησε.
-Εσεις πια γνωμη εχετε;
-Για μενα ευτυχισμενος εισαι οταν μπορεις να κανεις αυτο που αγαπας.
Ολοι επιασαν να μιλουν ταυτοχρονα για να πουν την σκεψη τους.
Εγω γυρισα και ρωτησα την κυρια.
-Συμφωνειτε μαζυ μου;
-Συμφωνω ειπε μονο που το να κανεις αυτο που αγαπας προυποθετει
πως εχεις βρει τον εαυτοσου.
-Τι θελετε να πειτε;
-Οταν γνωριζεις ποιος εισαι νοιωθεις τονεαυτο σου ξερεις τι σ ευχαριστει
και προσπαθεις να το πετυχεις για να γινεις ευτυχισμενος.
Την κοιταξα με ενδιαφερον γιατι τα λογια της εδειχναν πως ηταν
μορφωμενη και της ειπα.
-Πιστευετε πωςμπορουμε να μαθουμε μονοι μας ποιοι ειμαστε;
Μου φαινεται πως στον καθενα μας υπαρχουν ανεξερευνητα μερη
χερσοι αγροι που συχνα χρειαζομαστε να μας το αποκαλυψουν οι αλλοι
που ερχονται και ριχνουν σπορο σ αυτα με την επικοινωνια τους.
Μου χαμογελασε και γυρισε στη φιλη της για να ρωτησει αν μπορουσε να
τηλεφωνησει στο σπιτι της.Ρωτησε αν τα παιδια της περνανε καλα
με τη βοηθο της....

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Ενα αντιο με ελπιδες

Οταν σ αποχαιρετουσε ο πατερας μου
ενοιωσες την λαχταρα να σε κρατησει.
'Δυσκολα αφησε τα χερια μου' ειπες.
Χαιρετουσε την πατριδα του
τα μερη που μεγαλωσε κι αγαπησε..
Ηρθε να παρει κουραγιο και δυναμη
για να περασει τις δυσκολες
μερες κι αυτου του χειμωνα..
Ενοιωσες σαν να μην ηθελε
να χωριστει απο σενα και συγκινηθηκες...
Προσπαθουσε να γαντζωθει
στα μερη που εζησε με τη μανα μου.
Στα μερη των γνωστων και φιλων
που κεραστηκε την αγαπη τους
που τιμηθηκε με την θυμιση τους..
Οτανσ αποχαιρετουσε ο πατερας μου
ειχε τους φοβους του
αλλα και τις ελπιδες του
πως θα τον βοηθουσε ο θεος
παλι να ξαναρθει κοντα σας..

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Αντιο παλιες μου αγαπες.

Θαθελες να ταξιδευαμε
για τ ακρογιαλια
τα ηρεμα και τα ελευτερα...
Πες αντιο σ εκεινους πουβαλαν
εμποδια στη ζωη σου.
Χαιρετησε τις παλιες σου αγαπες
και βαδισε διπλα μου..
Κατω απ τους ξενους ηλιους
αναμεσα στις ανθισμενεες κερασιες
υπαρχει ελπιδα να συναντησουμε
την χαμενη χαρα μας..
Κι αν κουραστουμε να ταξιδευουμε
ας μεινουμε
να ετσι αγκαλιασμενοι.
Το αυριο θα ειναι
πιο ευκολο για μας..

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Θελω να φυγω.

Θελω να φυγω
να προχωρησω μακρυα σου
μα δεν εχω ποδια
δεν εχω τη δυναμη να κινηθω.
Αδειασμενος αφηνομαι
στην αγκαλια σου...
Λιγα πεταγματα ζωης
κι αργοτερα
η νεκρικη παραμονη
που με σκοτωνει.
Η σκεψη μου τρεχει
να φτασει την ανοιξη
να καλωσορισει
τους καινουριους κοσμους
που η προσμονη μου γεννα.
Η σκεψη μου παρασυρμενη απο τον ανεμο
ξεπερνα τα μονοπατια της μοναξιας
κι ανοιγεται στα χαραγματα της ζωης..
Η σκεψη μου θελει
το σωμα μου ομως
δε λεει να προχωρησει
θοβαται πως δε θα το μπορεσει
να ζησει μακρυα σου..

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Ο φοβος να αγαπησω

Θελουν τα συναισθηματα αγαπης
να βγουν στο φως
να προσφερθουν.
Ειναι ο φοβος ομως
που σφιγγει τα κυτταρα
δυσκολευει τη κινηση
το αιμα δεν μπορει να προχωρησει
η καρδια κουραζεται να προσπαθει
η αναπνοη μου πιανεται
νοιωθω πως πνιγομαι..
Γιατι τσιγγουνευουμαι
να δωσω απλωχερα
αυτο που δικαιουνται
οι ανθρωποι που μ αγαπουν;

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Η θλιψη του αντιου.

Στην Ιαπωνια ολοι περιμενουν τις τρεις πρωτες βδομαδες του Απριλη
για να χαρουν την θεα των ανθισμενων κερασιων. Ειναι ωραιο το
θεαμα κι ο αερας μοσχοβολαει.Αρκετοι ειναι εκεινοι που πηγαινουν
στα παρκα και κοντα στα ποταμια για να δουν τα μπουμπουκια των
αγριοκερασιων.Ανθιζουν οι κερασιες ανθιζουν και οι ελπιδες τους.
Αλλοι πηγαινουν τη δευτερη εβδομαδα οταν τα ανθη βρισκονται στις
μεγαλες τους δοξες.Παιζουν και διασκεδαζουν κατω απο τις κερασιες.
Την τριτη εβδομαδα ομως δεν λειπει κανενας απο τις ωρες του
αποχαιρετισμου.Βλεπουν τα πεταλα να πεφτουν σαν ροδινη βροχη.
Τα παρακολουθουν να αργοπεφτουν στο εδαφος και στα ποταμια.
Δεν θελουν να ξεχνανε ποσο διαβαταρικη ειναι η φυση ολων των
ωραιων πραγματων στη ζωη.Αισθανονται καπως παραξενα θλιψη για
το αντιο αλλα και με την ελπιδα οτι του χρονου η καποτε θα
ξανανταμωσουν μ αυτα που φευγουν τωρα....

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Το σαραβαλακι

Πριν λιγο ειχα αγοραστει ολοκαινουργιο
Τωρα ειμαι καταφυγιο για τις γατες
τις κρυες χειμωνιατικες μερες..
Αληθεια γιατι δεν κρυωνω πια;
Που πηγαν οι αισθησεις μου
και μενω ακινητο
ενα ματσο παλιοσιδερικα;
Η φωνη μου μοιαζει με τριξιμο
που ν ακουστει..
Με ποιον να μοιραστω
την ιστορια μου;..
Μια ιστορια διχως νικες'
διχως στροφες και πορειες ανηφορικες
ποιος θα θελησει να την ακουσει..

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Εσας φωναζω

Αγορι χαμενο
μοναχο μεσα στο κρυο
μπορεις να με νοιωσεις;
Εσυ που βαδιζεις
με τσακισμενα τα ποδια
και μαραμενο χαμογελο
μπορεις να με νοισεις;
Μη σηκωνεις τα χερια
μη παραδινεσαι
μη τους βοηθας να θαψουν το φως.
Κοριτσι θλιμμενο
που στεκεις στη γωνια
περιμενοντας διπλα στο τοιχο
βοηθησε με
Εσυ που κρατας το τηλεφωνο
για μια αγαπη χαμενη
βοηθησε με.
Εσας φωναζω
να κουβαλησουμε τη σκαλα
να γκρεμισουμε τους τοιχους
να ανοιξουμε τους δρομους.
Μαζυ θα αντεξουμε
μαζυ θα καταφερουμε
να βγουμε στο φως..

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Η αληθεια μου

Ακουστε με
Βοηθειστε να πω την ιστορια μου
τα μυστικα που με φανερωνουν
ν απαλαγω απ τα καρφια που με κρατανε
να βαδισω ελευθερα να μεγαλωσω
βοηθειστε να πω την αληθεια μου.
Κοιταξτε με
Θα βαδιζω με βηματα βαρεια
θα γυριζω αναμεσα σε καρεκλες και σε τραπεζια
αν κουραστω μπορει ν ακουμπησω καπου.
Θα φροντισω να με βλεπει το φως
να μην υπαρχουν σκιες μεσα μου.
Βοηθειστε να δω την αληθεια μου.
Ζητειστε με.
Να ενα σχεδιαγραμμα της πορειας μου.
Θατριγυριζω στη πλατεια με τις λευκες
θα παρω το δρομο που κατηφοριζει
μεχρι κατω στη γωνια του.
Μπορει να σταθω στη βιτρινα με τα βιβλια
αν μετανοιωσω θα γυρισω στο σπιτι
θ ανοιξω τα παραθυρα θα βγω στο μπαλκονι
βοηθειστε να βρω την αληθεια μου.

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Ας γινουμε φιλοι.

Ελεγα να σου γραφω
οι λεξεις ψαχνουν για να σε βρουν
δεν ξερουν ομως που μενεις।
Ελεγα να σου μιλαω
μα τ αυτια σου δεν ακουνε
ταχουν νοικιασει αλλοι।
Πως μπορουμε να γεμισουμε
τις σιωπες μας με φωνες
για να σταθει η σχεση μας।
Πως μπορουμε ν αφησουμε
τις μοναξιες μας ελευθερες
για να ζητησουν φιλιες।
Ακουσε τις αναζητησεις μου
μη μενεις σιωπηλη
ας γινουμε φιλοι...

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Η πρωτη μου προσπαθεια επικοινωνιας

Θα σας φωναξω να νοιαστειτε για μενα.
Αν δεν ακουστει η φωνη μου
θα σηκωσω τα χερια μου
θα κινησω τα δα χτυλα μου
καλωντας σας.
Θ ανεβω σε μια καρεκλα
να με δειτε...
Το σωμα μου ολοκληρο
θα γινει σινιαλιο για σας.