Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Παπαμυθι χωρις τελος.


Ηταν μια ανοιξη ομορφη σαν χτυπησε η πορτα της αυλης τους. -Ποιος ειναι κορη συρε για να δεις η τυχη ποιον μας φερνει; -Μανα μου ειναι σαν γνωστος ομορφος καβαλαρης. -Πεστου το καλοσωρισες ας ρθει στο σπιτικο μας Μπηκε ο καβαλαρης στην αυλη με πολλα δωρα στα χερια.. Μπηκε μαζυ του κι η χαρα πολυ ομορφα ντυμενη.. Τρυπωσε ομως κι ο φοβος τρυπωσε και η λυπη. Σαν αγωνια ηρθε μεσα τους μη και δε βρει τη συντροφια καλη και σηκωθει και φυγη. Ξεπεζεψε και μπηκε μες το σπιτι σαν να τους γνωριζε καιρο και για πολυ καιρο ειχε χαρα η συντροφια και ολοι ηταμν ευτυχισμενοι. Χαιροταν το σκυλι με τα παιγνιδια τους χαιροτανε κι εκεινες πουχαν ενα προστατη.. Τους φροντιζε σαν να ταν ο πατερας τους κι εκεινες τον φιλευανε με ολη τος την αγαπη.. Πηρανε χρωμα κι οι γιορτες κι ολα τα πανηγυρια. Ζωντανεψαν απο χαρα κι ομορφες κυραδες.. Μα ηρθε μια μερα φθινοπωρινη πουταν συννεφιασμενη. Χλιμιντρισε το αλογο πηδηξε ο καβαλαρης να παει με τους αλους στ αλλο χωριο που ζηταγαν εργατες. -Γεια σας αγαπημενες μου παω στην περα χωρα παω να βρω δουλια η τυχη μου να δουλεψει. Ειπε και τραβηξε τα γκεμνια του αλογου. Κατσουφιασε ο σκυλος τους δακρυσαν οι κυραδες. Εφυγε μαζυ του και η χαρα σταματησαν τα παιγνιδια. Η λυπη μονο εμεινε σε μια γωνια κρυμενη.. Περασαν χρονια δυσκολα και χρονια λυπημενα Μες το χωριο λεγαν πολλα για κεινους πουχαν φυγει να βρουν δουλια στα μακρινα στα αγνωστα τα μερη. Ομως δεν εμαθε κανεις τι να γινε ο ομορφος καβαλαρης.. Κι ηρθε ενας χειμωνας βαρυς με πολλες βροχες και κρυα κι οπως στεκοταν στη φωτια στο τζακι τ αναμενο να φτιαξουν κατι να φαν κατι για να τσιμπησουν χτυπησε η πορτα της αυλης καποιος κατι ζητουσε. -Για συρε κορη μου να δεις ποιος ειναι μες τη νυχτα; Κι αυτη πεταχτηκε με μιας κι ηταν λαχταρισμενη σαν ανοιξε τη πορτα. -ποιος ειναι κορη μου καλη κορη μου προκομενη; -Ενας ζητιανος κουρελης ζητα τη φιλεψη μας Μανα τι λες να κανω; ; Υ.Γ.Πεστε πως ειναι ενα παραμυθι αυτο. Ποιο τελος θελετε να εχει;

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Αγαπαμε η οχι τον εατο μας;


Αν αγαπαμε τον εαυτο μας δεν χρειαζεται να κτισουμε τοιχους γυρω μας Να μπουμε σε γυαλιστερα αυτοκινητα Να χρησιμοποιησουμε μασκες.. Ανοιγομαστε κι ετσι μπορουμε ν αγαπησουμε και τους αλλους. Τους δινουμε την δυνατοτητα να ζεσταθουν ν αναπτυχθουν για να μπορεσουν να μας αγαπησουν. Κι ετσι υπαρχει συνεργασια συμβιωση κοινωνικη ζωη. Δημιουργειται μια αληθινη σωστη σχεση.. Αν δεν αγαπαμε τον εαυτο μας φοβομαστε κλεινομαστε αλλαζουμε μορφη στην προσπαθεια ν αποφυγουμε την κριτικη των αλλων. Εξαρτωμεθα απ αυτους την συμπεριφορα τους τια διαθεσεις τους Θυσιαζομαστε γι αυτους μηπως συγκινηθουν κι αλλαξουν γνωμη για μας. Περιμενουμε να μας αγαπησουν ενω δεν τους δωσαμε την δυνατοτητα γι αυτο. Κι ετσι δημιουργουνται ψευτικες σχεσεις σχεσεις εξαρτησης και συμφεροντος. Δημιουργουνται σχεσεις δυναμης και ανταγωνισμου. Χρειαζομαστε παρασημα και τιτλους για να τα βγαλομε περα. Ντυνομαστε με χιλια ρουχα γιατι φοβομαστε το αερακι της μερας και τη δροσια της νυχτας φοβομαστε την αληθεια και ζουμε μεσα στο ψεμα και την καχυποψια. Τους αλλους δεν τους βλεπουμε για συνεργατες για δικους μας ανθρωπους αλλα για ανταγωνιστες και για εχθρους. Τι περιμενεις προσπαθησε να αγαπησεις τον εαυτον σου για να ζησεις αληθινα..

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Νοσταλγια της πρωτης αγαπης.


Βαδισα αναμεσα στα δεντρα προσπαθωντας να βρω τα παλια μας μονοπατια εκει που τρεχαμε να κρυφτουμε για να μαστε μαζυ. Επιασα τον εαυτο μου να ψαχνει για τα μερη που ηταν χαραγμενα τ αρχικα μας εκει που ορκιζομασταν πως η αγαπη μας θαναι παντοτινη. Φαινεται ομως πως καποιοι περασαν και χαλασαν τα δεντρα πουλεγαν τοσα πολλα για μας.. Τι κριμα κι ηταν το δασος τοσο ομορφο που θελαμε ναναι καταδικο μας αλλα τωρα που χαθηκαν τα γραμματα ενοιωσα πως καποιοι το καταπατησαν πως μπηκαν και κατεστρεψαν την πρωτη ,μας αγαπη.. κι ομως ακομα αναλογιζομαι που να βρισκεσαι τωρα; Αραγε με θυμασαι;

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Ηπαλια μας γειτονια.

Θαθελα να ξαναβλεπα τη παλια μας γειτονια.
Να βρεθω για λιγο μεσα στα στενα ανηφορικα σοκακια.
Να περπατησω ολομοναχος ψαχνοντας για το σπιτι μας.
Κι ας επεφτε ψιλοβροχο κεινη την ωρα..
Στο φανταστικο καλεσμα των δικων μας να σταματησω
να ψαξω για τις μορφες τους μεσα στα μισοκλειστα παραθυρα.
Τι μεγαλη αξεπεραστη θλιψη η θυμηση τους..
Να μπορουσα να χτυπησω τη πορτα μας
για να ξαναμπω στα μερη που μεγαλωσα.
Να θυμηθω τα παιγνιδια μας τους παιδικους μας φιλους
και τα ονειρα που καναμε για τη ζωη μας..

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Το αρσενικο και θηλικο του ερωτα.


Κανει προσπαθειες να γινει κατι Θελει να παρει δυναμη να ετοιμαστει καλα για να ρθει κοντα σου. Δεν μπορει ομως να σ ερωτευτει γιατι δεν νιωθει πως ειναι γεματος. Δεν ειναι βεβαιος οτι αξιζει οτι ολοκληρωθηκε σαν εραστης για σενα.. Ομως εσυ περιμενεις με σιγουρια θελεις να παρεις γιατι νοιωθεις πως εισαι αδεια. Εχεις ετοιμαστει να δεχθεις την προσφορα του Ξερω οτι το αδειασμενο εχει μεγαλη δυναμη γιατι λαχταρα για να γεμισει Μπορει ομως εκεινος να μην εχει αγαπηθει να μην ειναι ετοιμος να σ αγαπησει να σου δωσει αυτο που ζητας για να ζεσταθεις και να καρπισεις..

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Το πικρο αντιο.


Θελω να φυγω μακρια σου. Ξεμακραινω λιγο λιγο. Αρχιζω να κουραζομαι που βρισκομαι κοντα σου. Οι αισθησεις μου δεν μπορουν να χαρουν την επαφη σου.. Με τη θυμιση της παλιας αγαπης και τη συνηθεια που δυσκολα τη ξεπερνας συνεχιζω να βρισκομαι κοντα σου. Η γλυκα των χειλιων σου ομως χαθηκε. Η ζεστασια σου πια λιγοστεψε και τα χρωματα που χρησιμοποιουσα να σε στολιζω ξεθωριασαν.. Ολο και περισσοτερο τα βηματα μου με φερνουν μακρυα σου.. Δεν θελω ομως το αντιο μας ναναι πικρο για σενα...

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Η μεγαλη απουσια.

Τα καλοκαιρια ειναι χαρουμενα
εχουν μια θαλπωρη που με ζεσταινει.
Το φετεινο ομως ειναι θλιμενο
εχει μια απουσια που με κρυωνει.
Μηπως επειδη δεν προκειται να σε δω;

Στο κηπο δεν ακουγονται οι φωνες των πουλιων
και τα λουλουδια δεν εχουν ακομα ανθισει.
Υπαρχει γυρω μου μια συννεφια.
Ακομα και η ροδια δεν λεει να κοκκινισει..
Μηπως επειδη φετος δεν προκειται να σε δω;

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Αγαπη χαμενη


Περα σε καμπους και χωρια οι καμπανες πως χτυπανε; Τη λυπη μεταφερουνε για οσα εμεις δεν βρηκαμε κι ακομα αναζηταμε... Τα τρενα που διαβαινουνε να μας παρουν μακρυα λαχταραμε. Την ζωη που δεν ζησαμε με αγωνια εμεις κυνηγαμε και τα χρονια περνανε.. Για σενα αγαπη χαμενη στις παλιες φωτογραφιες γυριζω στη θυμιση σου δακρυζω για μια ζωη περασμενη. Εσυ σε αγνωστους δρομους προχωρησες μα η δικια μου αγαπη στο σταθμο περιμενει. Να γυρισεις πισω προσμενει για να φερεις ανασταση σε μια ζωη ρημαγμενη...

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Το παραπονο μου


Μανα γιατι δεν μ αφηνες να βγω στη γειτονια μας πουπαιζαν τ αλλα τα παιδια τ αλλα τα φιλαρακια.. Τρεχαν χαρουμενα αυτα στα ερημωμενα σπιτια τα μυστικα γυρευοντας που κρυβονταν στις πετρες.. Μανα γιατι δεν μ αφηνες μαζυ τους ν αλητευω ναβρισκα το θαρρος μου κ εγω με τους κακους για να παλευω. Φοβοσουν πως θα τσακιστω σαν ετρεχα κοντα τους; Πως θα γυριζα στο σπιτι μας με ματωμενα ρουχα; Ομως μανα θαβρισκα τη δυναμη να ζω και να τα βγαζω περα στις δυσκολιες της ζωης στα υστερνα μου χρονια...

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Θελω να σε κερδισω.


Στο παιγνιδι της κατακτησης πρεπει να μπορεις να διακρινεις ποιος ξερει να φυλαγεται και ποιος τωρα μαθαινει της αμυνας τη τεχνη. Αυτος που ξερει δεν χανει αυτος που τωρα μαθαινει μπορει να αφησει ανοιγματα να κανει καποιο λαθος. Μια κινηση να τον ξεγελασει κι ετσι να χασει.. Εσενα καλη μου θελω να σε κερδισω. Αν ξερεις να παιζεις θα ειναι ματαιος ο αγωνας μου. Αν ακομα τωρα μαθαινεις μπορει και να σε ξεγελασει ο τροπος που αγωνιζομαι μπορει και να παραδοθεις στην αγκαλια μου...

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Μοιρασου με.


Καλε μου Αν κυνηγας να χορτασεις δεν θα σου φτασω.. Αν κυνηγας τη γευση μου και μικροτερο κομματι σου φτανει.. Εσενα καλη μου Θελω να σε γευτω οχι να χορτασω την πεινα μου Αλλα δεν ξερω να σε μοιραζομαι.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Η αγαπη τα θελει ολα.

Η αγαπη δεν ειναι για παντα για εδω και τωρα ειναι οχι για παντα. Προσφερε μια αγκαλια λουλουδια Δωσε το σωμα και τη ψυχη σου δωσε ολοκληρο τον εαυτο σου γιατι το να δωσεις σ εκεινη που αγαπας κατι λιγοτερο απ οτι εσυ μπορεις κρυβει μια αδικια.. Περιποιησου την αγαπημενη σου με ολη την τιμιοτητα που διαθετεις. Μη φοβηθεις να της τα δωσεις ολα. Αν τσιγγουνευτεις και δωσεις κατι λιγοτερο στην αγαπη να ξερεις πως αυτο κριβει μια αδικια... Η αγαπη δεν ειναι για παντα μην το νομιζεις για εδω και τωρα ειναι οχι για παντα...

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Την αληθεια σου θελω

Δεν μ αρεσουν τα ψευτικα βγαλε την μασκα σου κι αφησε με να δω το προσωπο σου. Σταματησε να προσποιησαι κι αφησε με ν ακουσω τη φωνη σου. Να καταλαβω τις πραγματικες σου σκεψεις.. Βγαλε το ψευτικο χαμογελο κι αφησε να σε γνωρισω.. Χρειαζεσαι να σ εχω εμπιστοσυνη κι αναγνωριση για ν αφαιθεις ελευθερη; Να καταλαβεις οτι δεν χρειαζεται να κρυφθεις πισω απ τις μασκες των ψευτικκων συμπεριφορων και των προσποιησεων; Βγαλε και πεταξε τις μασκες ο αληθινος σου εαυτος ειναι τοσο ωραιος...

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ακομα σε θυμαμαι

Βρεθηκαμε οταν πια ειχαμε κουραστει να ειμαστε μονοι. Σαν παιδια γνωριστηκαμε και οι πρωτες μας λεξεις δειλιασαν να ειπωθουν. Αργοτερα διαλεξαμε ακρογυαλιες απομακρες στη προσπαθεια να βρεθουμε περα απο τα ψιθυρισματα του κοσμου. Σαν δυο ρωμαντικοι εραστες καναμε παρεα στους φαρους των λιμανιων. Αναζητουσαμε μια καποια δροσια στις καυτερες καλοκαιριατικες μερες. Βλεπαμε τα κυματα να προσπαθουν ν ανεβουν στη παραλια. Τους ελειπε η δυναμη και γυριζαν πισω. Βραδυνες οι ωρες και οι φωτισμοι των κεντρων γινονταν δρομοι στα συναισθηματα μας.. Κουρασμενοι απ τις ευθυνες της χθεσινης ζωης μας βυθυζομασταν στην ανεμελια θελοντας να ξεπλυνουμε τις ενοχες μας.. Ας μπορουσα για παντα να σε θυμαμαι ωραια νοσταλγικη αναμνηση...

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Ηθελα να σας φερω το μηνυμα.

Μια και το σωμα δε μπορεσε ετσι δειλο κι ανημπορο πολεμα ψυχη μου εσυ..
Δεσε τα κουρελια με σπαγγους και ζεστανε τα ξυλιασμενα δαχτυλα των ποδιων μου.
Κρατησε τον αγερα που φυσαει μεσα απ τα χαλασματα..Βοηθησε να ξημερωσει η μερα
να βγει ενα φως κι ας ειναι θαμπο και κουρασμενο..
Εβρεχε ατελειωτα..Με χερια και με ποδια μπουσουλουσα μεσα στη λασπουρια.
Επρεπε να φτασω για να σας φερω το μηνυμα.
Το σωμα μου σακατευτηκε και καθε βημα γινοταν βαρυτερο.
Ψυχη μου βοηθαμε να μη μεινω στο δρομο..
Εβαλα τα δυνατα μου να μπορεσω να κανω μια τελευταια προσπαθεια να σταθω στα ποδια μου.
Δεν ελεγε να ξημερωσει..Γυρω μου ουρλιαζαν τα τσακαλια.Προσπαθησα να δω μες το σκοταδι
τιποτα δεν εβλεπα.Αφουγκραστηκα στο χωμα για να βρω τον δρομο των ζωντανων.
Προχωρησα μες τη βροχη εναντια στον ανεμο τα ματια μου θολωσαν σταματησα
πηρα μια ανασα με προσπαθεια..Τοτε σαν ισκιος ηρθε εκεινη ειχε μια ζεστη στα ματια της.
Μ αρπαξε στην αγκαλια της και κολλησε τα χειλια της στα δικα μου.Ηθελε να με βοηθησει
να μου δωσει ξανα την ανασα μου να μου δωσει ζωη..
Τα ματια μου κουρασμενα βασιλευανε...Νυσταζα θα χανομουν μεσα σε κεινο το μερος..
Φωναξε δυνατα και η κραυγη της ξεσκισε την ερημια ενα γυρω..
Ανοιξα τα ματια μου.Εκλεγε απελπισμενα.Περιμενε περισσοτερα απο εμενα..
Σηκωθηκα..Γονατισα Επεσα τα χερια μου λυγισαν.Εμπειξα τα νυχια μου στο χωμα για να κρατηθω. Αρχισα ν αρκουδιζω. Δεν επρεπε να μεινω εκει..
Απλωσα τα χερια μου να πιαστω απο τις ζεστες παλαμες της να βοηθειθω στον αγωνα μου
για να ζησω τωρα που ειχε καποιο νοημα η ζωη μου
Να μπορουσα να την αγκαλιαζα και να σηκωνομουνα ορθιος.Να βρεθει καποιο δεντρο να
στηριξει το σωμα μου.Σχεδιαζα με το νου μου αριθμους και εικονες για να κρατηθω ξυπνητος.Το κρυο δυναμωνε.Πεταξα τις τυψεις που με βαραιναν και λευτερωθηκαν οι πλατες μου...Ψευτοχαραζε η αυγη.Γρηγορεψα το περπατημα πηρα θαρρος ελεγα πως θα φθασω
για να σας φερω το μηνυμα..Ενας τοπος ολογυμνος απλωνοταν μπροστα μου.Ενα μερος που το εδερνε λυσσασμενα ο ανεμος.Δεν υπηρχε δρομος να οδηγει καπου.Τιποτα δεν φαινοταν
τρομαζα μ αυτο το τιποτα..Εκανα πισω ελπιζοντας να παρω αμπαριζα απο κατι που θα στεκοταν ορθιο αλλιως υπηρχε κινδυνος να πιαστω αιχμαλωτος και να πρεπει να μεινω
ακινητος για παντα σ αυτο το μερος..Αντι για βοηθεια περασε ενα αλογο καλπαζοντας.
Με σκεπασε η καταχνια. Πισω και μπρος μου δεν εβλεπα τιποτα.Ειπα να προχωρησω με
απλωμενα τα χερια.Κρυα πουντιασμενα εψαχναν για λυσεις στ αδιεξοδα.
Βουλιαζοντας στην υγρη επιφανεια ξεχυθηκα σαν ζωο που λαχταρα να βοηθησει τα παιδια του..Μεσα στο μυαλο μου ετρεχα ομως το σωμα μου σερνοταν.Εφευγα χωρις να πηγαινω πουθενα.Τα πιστευω μου οι ιδεες τα ονειρα και οι ελπιδες μου κινδυνευαν να χαθουν.
Αχ θεε μου βοηθησε για να μπορεσω να φερω το μηνυμα..Βοηθησε με να προχωρησω...