Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η γυναικα που γνωρισα.

Η γυναικα που γνωρισα
να τρεχει στ ακρογυαλι
και που μαζυ μοιραστηκα
τις ζεστες του καλοκαιριου
με τη δροσια της θαλασσας
στο ομορφο νησι μου
εφυγε το φθινοπωρο
την πηρε ο αγερας.
Εφυγε με τα συννεφα
μ ενα αντιο μοναχα`
και βουρκωμενα ματια..
Πως μπορω πια να ξερω
που να βρισκεται τωρα;
Λετε να με θυμαται;
Να νοιωθει την απουσια μου
η ζεστα να της λιπει;
Πολλες φορες απλωνω τα χερια μου
λαχταρω να τη πιασω
να τη νοιωσω δικια μου.
Η καρδια μου χτυπα δυνατα
σαν θυμαμαι την γυναικα που γνωρισα
αλλα δεν μπορεσα
να την κρατησω κοντα μου..

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Το δεντρο μας.

Καθε μερα τις κρυες νυχτες του χειμωνα
γραφω ενα γραμμα με λιγες λεξεις για σενα.
Το κλεινω σε ενα μικρο φακελο
μαζυ με τη ζεστασια των χεριων μου
και το κρεμαω
στα γυμνα κλαδια του δεντρου μας
για να προστατευτει απ το κρυο.
-Ξερεις τι κρυβω μεσα στα γραμματα
που τα κρεμαω σαν φυλλα;
Τα δικα σου χαμογελα
και την δικη μου αγαπη για σενα.
Πιστευω μ αυτο το τροπο
να τα βγαλει περα
το δεντρο της αγαπης μας
οταν θα ρθουν και φετος
οι κρυες νυχτες του χειμωνα.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Της ψυχης το πεταγμα.

Ψυχη μου μονη που τραβας
ετσι λεπτη κι αδυναμη που εισαι;
Τ ανεβασμα για τ αψηλα
και τ απλωμα σου περα
θελει δυναμεις αρκετες
που μεσα μου κουρνιαζουνε
κι απ τον καιρο που περασε
τις νοιωθω μουδιασμενες.
Θα μου στοιχισει ακριβα
πικρα θα μετανοιωσω
αν στηριγμα δεν βρω εκει
και πεσω και γρατσουνισθω
και την χαρα δεν νοιωσω.
Ψυχη μου μονη που τραβας
σ αρεσει η περιπετεια
το αγνωστο γυρευεις;
Δεν νοιαζεσαι τ ανεβασμα
κινδυνους μηπως φερει
να ζαλισθεις και να χαθεις
στ αποκρυμνα τα μερη;
Ψυχη στα υψη που με πας
τη μοναξια φοβαμαι...