Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Ταξιδι ζωης

Σαν ποταμος απ τα βουνα
στη θαλασσα πηγαινω.
Πεφτω χτυπω σηκωνομαι
κυλανε τα νερα μου.
Κοντα στα βραχια ο δρομος μου
βαδιζω προς τα κατω.
Στα χαμηλα στα μαλακα
αφηνομαι και παω.
Υγραινω τρεφω χωματα
διακριση δεν κανω.
Παραδοχη κι απορριψη
δεν ειναι η ζητηση μου.
Χωρις δικια μου επιλογη,
επιθυμιες για χαρες
και θεληση για νικες
κυλανε τα νερα μου..
Με βλεπεις ν αγωνιζομαι
με βλεπεις να παλευω;
Ταξιδι κανω τη ζωη
σαν ποταμος απ τα βουνα
στη θαλασσα πηγαινω.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Ο επιτυχημενος

Τι εγινε η σπιθα που προσαναβε στα ομορφα σου ματια;
Που πηγε η φλογα που ζωντανευε την παιδικη μορφη σου;
Πραξεις θελησης επιλογες και ξεκινηματα...
Αφηνες τις αλανες και τ ανεμελα γυρισματα
στις γειτονιες των κοριτσιων και τους νταρλαδες.
Τ αλητεμα στο καστρο τις κυραδες του
τα σεριανισματα στη προκυμαια.
Μ ενα σηκωμα του χεριου για τους δικους σου
κι ενα φιλι για την αγαπημενη αναχωρουσες ολο δυναμη
να φτασεις την επιτυχια...
Αφηνες την μικρη πατριδα με ονειρα και ελπιδες
φωτιες στα ομορφα σου ματια..
Και τωρα σαραντα χρονια αργοτερα και με σαραντα κιλα περισσοτερα
τεμπελιαζεις στην αναπαυτικη σου πολυθρονα..Χαρισμα της επιτυχιας.
Ακουσε με μιλησε μου πες πως θα ξεκινησεις παλι.
Κανενα σημειο ζωης..
Βαριεστημενος για τα ακουσματα βαριεστημενος για τα λογια
βαριεστημενος για να φυγεις παλι.
Φιλε που πηγε το κουραγιο σου.
Κοιταξε μεσα σου..
Να μια φωτογραφια που σε δειχ νει αναμεσα στους φιλους σου.
Ποσο ωραιος που εισαι..
Τελειωνες τοτε το γυμνασιο.
Το προσωπο σου ποσο διαφορετικα λαμπρο που ειναι.
Μια ζεστασια βγαινει μεσα απο τη μορφη σου..
Και τωρα αληθεια εσυ τι εκανες τη σπιθα που προσαναβε στα ομορφα σου ματια;
Που πηγε η φλογα που ζωντανευε τη παιδικη μορφη σου;

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Πηγα και χθες στην πολιτεια τη παλια
με τα στενα δρομακια τα σβησμενα
λαμπιονια π εχασαν το φως
στου γυρισμου τα βηματα μου τα χαμενα.
Τα παραθυρια ηταν κλειστα
στους πυργους τους ερειπωμενους
κι οι καμαρες χωρις φωνες
καλουσανε τους ξεχασμενους.
Εψαχνα μερα να σε βρω
μικρη βασιλισσα θλυμενη
ξυπολυτη να περπατας
στους κηπους ομορφα ντυμενη.
Το βραδυ ειπα θα σε δω
πικρη χαρα μου λατρεμενη
τους ισκιους για να κυνηγας
αναμεσα στους τοιχους σου κρυμενη.
Κουραστηκα να περπατω
στη πολιτεια τη παλια τη μαγεμενη
κι ανεβηκα για να σταθω
στη κουπαστη του πλοιου τη βρεγμενη.
Στου καστρου περα τη πλαγια
μαντηλια βγηκαν κι ανεμιζαν
καποια απ αυτα τα πιο μικρα
γλυκες ελπιδες μου θυμιζαν.
Αντιο καστρο της πολιτειας της παλιας
και σεις μεσιστιες σημαιες ντροπιασμενες
αντιο αγαπες κι ονειρα θολα
ελπιδες για γιορτες χαμενες.