Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Βραδινες αγωνιες


Χθες βραδυ στ ονειρο μου ακουσα τη φωνη σου Σα να κινδυνευες και μου ζητουσες να σε βοηθησω. Να τρεχω αρχισα μ ολες μου τις δυναμεις ομως δεν ηξερα που επρεπε να παω για να βρεθω κοντα σου. Πολυ καιρο να μαθω νεα σου κι ετσι δεν γνωριζα απο πια μερια ερχοταν η φωνη σου... Κατεβηκα μες το λιμανι τρεχοντας ομως δεν μ αφησαν να μπω μεσα στο πλοιο.Απαγορευεται η εισοδος μου λεγανε Ποιος κινδυνευει τι ν αυτα που λες; Δεν εχεις εισιτηριο και ειναι πια γεματο. Το πλοιο πουφευγε για την πατριδα.. Μια αλλη σκεψη ηρθε μεσα μου κι ετσι το δρομο πηρα λαχανιαζοντας για το σταθμο των τρενων. Ελεγα θα προλαβαινα το πρωτο τρενο πουφευγε για τη μεγαλη πολη. Προσοχη θα κλεισουνε οι πορτες φωναζαν τα μεγαφωνα. Το τρενο σφυριζε την αναχωρηση του κι εγω σα να ξεφουσκωσα δεν μποραγα τα ποδια μου να παρω. Πολλοι μου φραζανε το δρομο ματαια προσπαθουσα να περασω. Ηθελα να φωναξω βοηθεια να ζητησω.Ομως δεν εβγαινε η φωνη μου.. Με αγωνια πεταχτηκα,ξυπνησα υδρωμενος Με δυναμη χτυπουσε η καρδια μου. Σαν νατανε αληθινο το ονειρο με πηρανε τα κλαματα. Λυπηθηκα που δεν μπορεσα βοηθεια να σου δωσω...

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Ας μη ξεχαστουμε.


Μη σταματησεις.Μη σταματησεις να μου γραφεις.Τα γραμματα δροσιζουν τη ψυχη και χρωματιζουν τη ματια μου. Οι λεξεις σου με βοηθουν ναζησω. Να τρεχει αιμα μες το σωμα μου τη κρυα μοναξια για να νικησω. Δε θαθελα να ξεχαστεις να μη μπορω στη σκεψη μου να σ εχω πια κοντα μου. Ας μη παλιωσει.Ας μη παλιωσει η αγαπη μας καθως ο χρονος θα περναει. Μες τα γραπτα υπαρχεις Υπαρχει η εικονα σου.Σε βλεπω να χαμογελας και να ορκιζεσαι πως δε θα με ξεχασεις. Μη σταματησεις. Μη σταματησεις να μου γραφεις. Οι λεξεις σου βοηθεια δινουν στη καρδια για να τα βγαζω περα τωρα που βρισκομαι μακρια σου.Δε θα χει νοημα. Δε θα χει νοημα η ζωη μου Αν κουραστεις να μ αγαπας και σταματησεις να μου γραφεις....