Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Αναζητηση

Αναμεσα στους σακους και τα μπαγαζια
που πηγαινουν κι ερχονται
ψαχνω για τα δικα μου πραγματα.
Δεν εβαλα καρτελες ειναι γνωστο ομως
το σχημα και το χρωμα τους
αν παρουσιαστουν θα τα γνωρισω.
Γυριζουν κανουν βολτες
τα περισσοτερα αναγνωριζουν
τους δικους τους κι απομακρυνονται.
Αυτα που εχουν μεινει
δεν μοιαζουν ναναι τα δικα μου.
Αναρωτιεμαι τι πρεπει να κανω
δεν εμεινε κανεις κοντα μου.
Κουραζομαι να περιμενω απελπιζομαι
εχω την ιδεα οτι καποιοι εκαναν λαθος.
Δεν μπορει να ειναι ο δικος μου γιος.
Ειναι αραγε αυτη η δικια μου κορη;
Εχω δικαιωμα να ψαχνω για τα δικα μου παιδια..
Τα μεγαφωνα επιμενουν μην αμφιβαλεις μην γελιεσαι
αυτα ειναι τα παιδια σου σκυψε και παρτα
απ το χερι οσο ειναι καιρος...
Πως αληθεια να τους φαινεται
η πορεια προς το σχολειο;
Θα θυμουνται τα σημαδια;
Το δρομο για να γυρισουν στο σπιτι.
Να μπορουσες να γκρεμισεις τις δυσκολιες
που παρουσιαζονται μπροστατους.
Εκει εξω θα προσπαθησουν να χαθουν.
Θα μεγαλωσουν θ αλλαξουν το χρωμα και το σχημα
στα φορεματα στα επαναστατημενα μαλια τους.
Δεν θα τα γνωρισεις.
Περιμενεις να τα δεις οπως ηταν πριν ταξιδεψουν
για να τα παρεις μαζυ σου στα χερια σου
κι αυτα δεν θελουν ν αναγνωρισθουν.
Δεν θελουν να γυρισουν στο σπιτι τους.
Αναζητουν την περιπετεια
μεσα στο ηλιο στη θαλασσα και στα λιβαδια.
Θελουν να ζουνε ελευτερα.
Κι εσυ προχωρεις προς τις πληροφοριες
για να δηλωσεις πως εχασες τις αποσκευες σου.