Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ετσι ονειρευτηκα την αγαπη..

Αγαπη μου...Τις ωρες τις ατελειωτες της μοναξιας σε σκεπτομουν σε ειχα αναγκη σε ηθελα.
Φανταζομουν πως ετρεχα κρατωντας μια αγκαλια αγριολουλουδα..
Ετρεχα στη προσπαθεια μου να σε συναντησω στο αλλο αγροκτημα στη περα καμπη του δρομου.
Ετρεχα ασταματητα για να φτασω προς τη μερια σου οταν επεσα πανω σ ενα γυαλινο χωρισμα.
Σ εβλεπα περα,ηταν σαν να ζουσες τη δικια σου ζωη..Αραγε εσυ με σκεπτοσουν;
..Θαθελα να σε παρω στην αγκαλια μου να σε στολισω με τ αγριολουλουδα..
Αρχισα να χτυπω το γυαλινο χωρισμα και να φωναζω..Ε αγαπη ελα να φυγουμε μαζυ
Να ταξιδεψουμε για τις γαλαζιες ακρογιαλιες της πατριδας μου
Να φτασουμε στα μερη που ζουν τα γλαρονια και οι παιδικες αναμνησεις μου..
..Να δω μεσα στις θαλασσες των ματιων σου την αληθεια μου..
Θαθελα τοσα να σου πω. Να βαδιζω με τις ωρες και να κουβεντιαζω μαζυ σου.
Θαθελα να σου μιλησω για μενα και τη ζωη μου,για τους παιδικους μου μου φιλους
και τα ονειρα μου..Θα εκανα μια προσπαθεια για ν ακουμπησω στη δικια σου ζωη.
Να βρω το αντικρισμα,το συνταιριασμα της..
Γυρισες προς το μερος μου ασυναισθητα.Ξαφνιαστηκες που με ειδες,δεν με περιμενες.
Χαρηκες ετσι τουλαχιστον μου φανηκε..Σηκωσες τα χερια και μου φωναξες..
Ετρεξες για να με συναντησεις..-Καλε μου.Ετσι αραγε ειπες;
Το γυαλινο χωρισμα δεν αφηνε τη φωνη σου να περασει και τα λογια σου
δεν μπορουσαν να βρουν δρομο για να ρθουν σε μενα..Τα λογια δεν ειχαν θεση
στους δρομους της σιωπης.Στους κοσμους που φθαναμε μονο με τα ματια μας..
Προσπαθουσα να σου περασω με το βλεμμα μου, με τις χειρονομιες μου αυτο που
ηθελα να σου πω.Να σου μεταδωσω το ποση αναγκη ειχα να βρεθω κοντα σου.
Απλωσα τα χερια μου επανω στο τζαμι.Κολλησα επανω ακομα και τα χειλια μου.
Λαχταρουσα τοσο να νοιωσω την επαφη σου.Να νοιωσω τη ζεστασια σου...
Αγαπη μου βαλε τα χερια σου εκει που ειναι τα δικα μου σου ειπα με τα ματια μου.
Κι ακουμπησε τα χειλη σου αντικρυ στα δικα μου..Κι ας μεινουμε ετσι..
Μεχρι να βρουμε την ευκαιρια και τον τροπο να σπασουμε τα τζαμια.
Να ζησουμε αγκαλιασμενοι.Για παντα μαζυ..Μηπως εζησα αληθεια ενα ονειρο..

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Επιστροφη απο ταξιδι. παραλλαγη δευτερη.

ΧΘΕς βαδιζαμε για πολλες μερες μεσα στις μεγαλες πολεις
περα απ τη πατριδα μας...
Οι ξενοι δρομοι κουραστηκαν να σηκωνουν τα βηματα μας.
προσπαθουσαμε να κανουμε τη γνωριμια τους.
Ο εγωισμος μας ηθελε να βρει βασεις οταν μπαινοβγαιναμε
σε κτηρια σπουδαια που φιλοξενουσαν αγαλματα και εικονες.
Πολλες φορες χανομασταν και προσπαθουσαμε να βρουμε που μεναμε.
Οι λεξεις μας που αναζητουσαν βοηθεια δεν ηταν καλα τακτοποιημενες
για να καταλαβουν τι τους ζητουσαμε..Βαζαμε τα χερια μας
για να συμπληρωσουν αυτα που τους λεγαμε..
Σημερα αυτο το χωμα ειναι το δικο μας.Αυτη ειναι η πατριδα μας.
Ξερουμε πια να υπαρχουμε χαθηκαν οι παρεξηγησεις.
Μπορουμε με τις σωστες λεξεις να λυνουμε τις διαφορες μας
να ζηταμε αυτα που θελουμε για βοηθεια.
Βρηκαμε τα λογια μας καιξερουμε πως να τα πουμε με τους δικους μας.
Τωρα πια μαθαμε πως η πατριδα μας ειναι πολυ πιο ομορφη απο τις αλλες πατριδες
και ο ηλιος της ειναι πολυ πιο δυνατος απο τους αλλους ηλιους
Νοιωσαμετην θαλπωρη και τη ζεστασια της χωρας μας....