Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Παπαμυθι χωρις τελος.


Ηταν μια ανοιξη ομορφη σαν χτυπησε η πορτα της αυλης τους. -Ποιος ειναι κορη συρε για να δεις η τυχη ποιον μας φερνει; -Μανα μου ειναι σαν γνωστος ομορφος καβαλαρης. -Πεστου το καλοσωρισες ας ρθει στο σπιτικο μας Μπηκε ο καβαλαρης στην αυλη με πολλα δωρα στα χερια.. Μπηκε μαζυ του κι η χαρα πολυ ομορφα ντυμενη.. Τρυπωσε ομως κι ο φοβος τρυπωσε και η λυπη. Σαν αγωνια ηρθε μεσα τους μη και δε βρει τη συντροφια καλη και σηκωθει και φυγη. Ξεπεζεψε και μπηκε μες το σπιτι σαν να τους γνωριζε καιρο και για πολυ καιρο ειχε χαρα η συντροφια και ολοι ηταμν ευτυχισμενοι. Χαιροταν το σκυλι με τα παιγνιδια τους χαιροτανε κι εκεινες πουχαν ενα προστατη.. Τους φροντιζε σαν να ταν ο πατερας τους κι εκεινες τον φιλευανε με ολη τος την αγαπη.. Πηρανε χρωμα κι οι γιορτες κι ολα τα πανηγυρια. Ζωντανεψαν απο χαρα κι ομορφες κυραδες.. Μα ηρθε μια μερα φθινοπωρινη πουταν συννεφιασμενη. Χλιμιντρισε το αλογο πηδηξε ο καβαλαρης να παει με τους αλους στ αλλο χωριο που ζηταγαν εργατες. -Γεια σας αγαπημενες μου παω στην περα χωρα παω να βρω δουλια η τυχη μου να δουλεψει. Ειπε και τραβηξε τα γκεμνια του αλογου. Κατσουφιασε ο σκυλος τους δακρυσαν οι κυραδες. Εφυγε μαζυ του και η χαρα σταματησαν τα παιγνιδια. Η λυπη μονο εμεινε σε μια γωνια κρυμενη.. Περασαν χρονια δυσκολα και χρονια λυπημενα Μες το χωριο λεγαν πολλα για κεινους πουχαν φυγει να βρουν δουλια στα μακρινα στα αγνωστα τα μερη. Ομως δεν εμαθε κανεις τι να γινε ο ομορφος καβαλαρης.. Κι ηρθε ενας χειμωνας βαρυς με πολλες βροχες και κρυα κι οπως στεκοταν στη φωτια στο τζακι τ αναμενο να φτιαξουν κατι να φαν κατι για να τσιμπησουν χτυπησε η πορτα της αυλης καποιος κατι ζητουσε. -Για συρε κορη μου να δεις ποιος ειναι μες τη νυχτα; Κι αυτη πεταχτηκε με μιας κι ηταν λαχταρισμενη σαν ανοιξε τη πορτα. -ποιος ειναι κορη μου καλη κορη μου προκομενη; -Ενας ζητιανος κουρελης ζητα τη φιλεψη μας Μανα τι λες να κανω; ; Υ.Γ.Πεστε πως ειναι ενα παραμυθι αυτο. Ποιο τελος θελετε να εχει;

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Αγαπαμε η οχι τον εατο μας;


Αν αγαπαμε τον εαυτο μας δεν χρειαζεται να κτισουμε τοιχους γυρω μας Να μπουμε σε γυαλιστερα αυτοκινητα Να χρησιμοποιησουμε μασκες.. Ανοιγομαστε κι ετσι μπορουμε ν αγαπησουμε και τους αλλους. Τους δινουμε την δυνατοτητα να ζεσταθουν ν αναπτυχθουν για να μπορεσουν να μας αγαπησουν. Κι ετσι υπαρχει συνεργασια συμβιωση κοινωνικη ζωη. Δημιουργειται μια αληθινη σωστη σχεση.. Αν δεν αγαπαμε τον εαυτο μας φοβομαστε κλεινομαστε αλλαζουμε μορφη στην προσπαθεια ν αποφυγουμε την κριτικη των αλλων. Εξαρτωμεθα απ αυτους την συμπεριφορα τους τια διαθεσεις τους Θυσιαζομαστε γι αυτους μηπως συγκινηθουν κι αλλαξουν γνωμη για μας. Περιμενουμε να μας αγαπησουν ενω δεν τους δωσαμε την δυνατοτητα γι αυτο. Κι ετσι δημιουργουνται ψευτικες σχεσεις σχεσεις εξαρτησης και συμφεροντος. Δημιουργουνται σχεσεις δυναμης και ανταγωνισμου. Χρειαζομαστε παρασημα και τιτλους για να τα βγαλομε περα. Ντυνομαστε με χιλια ρουχα γιατι φοβομαστε το αερακι της μερας και τη δροσια της νυχτας φοβομαστε την αληθεια και ζουμε μεσα στο ψεμα και την καχυποψια. Τους αλλους δεν τους βλεπουμε για συνεργατες για δικους μας ανθρωπους αλλα για ανταγωνιστες και για εχθρους. Τι περιμενεις προσπαθησε να αγαπησεις τον εαυτον σου για να ζησεις αληθινα..