Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Του ναυτικου της γειτονιας μας.

Απο μικρος προσπαθαγε ανδραγαθηματα να κανει για να κερδιζει την αγαπη της παρεας.
Τον εβλεπες να τρεχει τ απογευματα μαζυ με τα μεγαλα τα παιδια που δουλευαν στις τρατες.
Τσαλαβουτουσε στην ακρογιαλια για να τα χαιρετισει πουφευγαν τραγουδωντας...
Λαχταραγε να μπει κι αυτος στις βαρκες και να τραβηξει στα βαθια..
Αργοτερα σωστος για να ναι στη δουλια του ξενυχταγε τις γνωσειςγια τα πλοια να μαζευει
και απαντησεις πρακτικες στα διαφορα προβληματα να βρισκει..
Να γινει καπετανιος ονειρεβονταν.Κι οταν για καποιες κοπελιες ξεφυτρωναν αισθηματα
προσπαθειες κατεβαλε στους πειρασμους να μην αφηνεται τα σχεδια του να χαλασουν.
Κλειστη κρατουσε την καρδια του...Και ομως δεν αργησε ο γαμος για να φθασει κι ανετοιμο
τον βρηκε.Λαχταριστη η κοπελια που του προξενεψε η μανα του για να τον βγαλει απο την θαλασσα.
Εκεινος ονειρευονταν μαζυ με την γυναικα του στα πλοια να δουλευει μα κεινη τον συμβουλευε
συμβιβασμους να κανει..Ν αραξει εξω στη στερια πατερας για να γινει..Ομορφα ηταν στην αρχη
και η γειτονια τον χαρηκε στο τελος ομως η θαλασσα τον φωναξε ενειωσε πως στριμωχτηκε
χανεται η υπομονη του δεν ξερει τι να κανει.Βρηκε καραβι και μπαρκαρησε ταξιδια για να κανει..
Δουλια βαρια μα την αγαπαγε..Τα βραδια καθεται να ξεκουραστει απανεμα στη κουπαστη..
Βλεπει μακρια κατι σκιες να μοιαζουν του νησιου του..Θυμαται τη γυναικα του να κλαιει
λυπημενη κι ο ανεμος της θαλασσας του φερνει τη φωνη της.Του λεει πως θα τον αγαπα και θα τον περιμενει...Περασανε τα χρονια και ξεμπαρκαρε μεγαλωσε κι ο γιος του..Η αγαπη για τους δικους του
φερνει πολλες σκουτουρες.Αγωνιες κι ευθυνες βαρη ασυκωτα..Με δυσκολια στη ξηρα με τα
πολλα προβληματα παλεβει.Εχασε τα νερα του κουραζεται να προσπαθει και ισως να μη τα καταφερνει τωρα μεγαλωμενος καλες βοηθειες να δινει...
Το ναυτικο καπελο βαζει γερακος πια και λιγο κυρτωμενος σερνει τα βηματα βαρια μες το λιμανι
κι οταν ακουει τα πλοια να σφυριζουν για να φυγουν θελει να παει μ αγωνια προς τα εκει
λαχταρα εχει να προλα;βει.Σαλπαρει η καρδια του.../

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

Βαδιζοντας στο χθες.

Περπατησα στα μερη που σε γνω ρισα
και με τη σκεψη μου σε εφερα κοντα μου.
Ψιλοβρεχε και τοτε μπορει να το θυμασαι.
Πιστευω θαρθει η μερα που θα ξαναβρεθουμε.
Εσυ τι λες δεν εχω δικιο;
Δεν θελω να σε παρω στο τηλεφωνο
με καποιο τροπο να σου κανω ενα καλεσμα.
Θαθελα μαζυ η μοιρα να μας φερει.
Χωρις τα ματια να μας ξερουν
ναρθουν κοντα τα σωματα μας
Να νειωσεις να χτυπα πιο δυνατα η καρδια σου
κι ετσι τυχαια να βρεθεις στην αγκαλια μου..