Νοιωθω σαν να μαι ενα απ τα πουλια που θελουν να φυγουν το Φθινοπωρο για αλλα μερη πιο θερμα.Μα ειναι κλεισμενα σε κλουβια με μπολικη τροφη και καθαροτητα..Στην επιθυμια και στη προσπαθεια να φυγουν πεφτουν στα συρματα και πληγωνονταικαι κλαινε που δεν μπορουν ν ανοιξουν την πορτα να πεταξουν.Να πεταξουν λεφτερα μαζυ με τ αλλα τα πουλια που ξεκινανε για το μεγαλο τους ταξιδι. Κανουν σχηματα πορειας στον ουρανο καλωντας με κραξιματα αυτα που καθυστερησαν να μπουνε στη σειρα τους..Ανοιξτε μου την πορτα γιατι θελω να πεταξω κι εγω μαζυ τους.Δεν ξερω ως που μπορω να παω αλλα θελω κι εγω να φυγω. Δεν ξερω αν το ταξιδι μου αυτο θα ναι το τελευταιο αλλα θελω κι εγω να φυγω..