Της ψυχης το πεταγμα.

Ψυχη μου μονη που τραβας
ετσι λεπτη κι αδυναμη που εισαι;
Τ ανεβασμα για τ αψηλα
και τ απλωμα σου περα
θελει δυναμεις αρκετες
που μεσα μου κουρνιαζουνε
κι απ τον καιρο που περασε
τις νοιωθω μουδιασμενες.
Θα μου στοιχισει ακριβα
πικρα θα μετανοιωσω
αν στηριγμα δεν βρω εκει
και πεσω και γρατσουνισθω
και την χαρα δεν νοιωσω.
Ψυχη μου μονη που τραβας
σ αρεσει η περιπετεια
το αγνωστο γυρευεις;
Δεν νοιαζεσαι τ ανεβασμα
κινδυνους μηπως φερει
να ζαλισθεις και να χαθεις
στ αποκρυμνα τα μερη;
Ψυχη στα υψη που με πας
τη μοναξια φοβαμαι...