Θαθελα να ξαναβλεπα τη παλια μας γειτονια.
Να βρεθω για λιγο μεσα στα στενα ανηφορικα σοκακια.
Να περπατησω ολομοναχος ψαχνοντας για το σπιτι μας.
Κι ας επεφτε ψιλοβροχο κεινη την ωρα..
Στο φανταστικο καλεσμα των δικων μας να σταματησω
να ψαξω για τις μορφες τους μεσα στα μισοκλειστα παραθυρα.
Τι μεγαλη αξεπεραστη θλιψη η θυμηση τους..
Να μπορουσα να χτυπησω τη πορτα μας
για να ξαναμπω στα μερη που μεγαλωσα.
Να θυμηθω τα παιγνιδια μας τους παιδικους μας φιλους
και τα ονειρα που καναμε για τη ζωη μας..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου