Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η γυναικα που γνωρισα.

Η γυναικα που γνωρισα
να τρεχει στ ακρογυαλι
και που μαζυ μοιραστηκα
τις ζεστες του καλοκαιριου
με τη δροσια της θαλασσας
στο ομορφο νησι μου
εφυγε το φθινοπωρο
την πηρε ο αγερας.
Εφυγε με τα συννεφα
μ ενα αντιο μοναχα`
και βουρκωμενα ματια..
Πως μπορω πια να ξερω
που να βρισκεται τωρα;
Λετε να με θυμαται;
Να νοιωθει την απουσια μου
η ζεστα να της λιπει;
Πολλες φορες απλωνω τα χερια μου
λαχταρω να τη πιασω
να τη νοιωσω δικια μου.
Η καρδια μου χτυπα δυνατα
σαν θυμαμαι την γυναικα που γνωρισα
αλλα δεν μπορεσα
να την κρατησω κοντα μου..

2 σχόλια:

  1. Ότι δεν μένει, είναι εκείνο που έπρεπε να φύγει..
    Ότι είναι να ξαναγυρίσει, είναι Βέβαιο οτι θα έρθει ξανά τότε που έπαψες να το περιμένεις..
    Έτσι λειτουργεί η Αγάπη μέσα στον κόσμο και γίνεται φανερό αν ήταν Αγάπη, ή αγάπη. Η δεύτερη χάνεται κάποτε..η πρώτη Ποτέ! Την εμποδίζει το Α!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρεγγινα σ ευχαριστω που διαβαζοντας
    τους στοιχους μου και που πραγματι οπως λες
    αν βρει ζεστασια κοντα σου κι ελευθερο να
    αφησεις το περιστερακι σου παλι θα γυρισει
    κοντα σου.Ο Ουρανης λεει..Αν ειναι ναρθει
    θε να ρθει αλλιως θα προσπερασει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή