Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Για αυτα που εφυγαν.

Τα βηματα με φερανε στα μερη που μεγαλωσα
Στη φτωχικη τη γειτονια που τωρα εχει αλλαξει
Τις αλλαγες προσπαθησα στο νου μου να γκρεμισω
να ξαναφερω τησ πλατεια μας τα ομορφα σπιτακια.
Εικονες φτιαχνουν τα ματια μου.
Να στο πεζουλι ο Μιχαλης ο ψηλος που παιζει με το σκυλο του
και η Κατερινα στην αυλη ποτιζει τα λουλουδια της.
Θεε μου ποσο τους αγαπουσα.
Απο την αλλη τη μερια το σπιτι μας.
Σκιες κινουνται πισω απ τις κουρτινες θαναι  η μανα κι ο πατερας.
Βουρκωσανε τα ματια μου.
Ποση λυπη γι αυτα που εφυγαν.Ποσος πονος γι αυτα
που δεν ξεχνιουνται.
Συννεφιασε.Σταγονες πεφτουν.Νομιζω αρχισε να βρεχει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου