Μια πορεια ζωης.

Αν δεις τις κερασιες ν ανθιζουν στην Ιαπωνια θα νοιωσεις σα να βρισκεσαι για λιγες μερες σ ενα παραδεισο μαγευτικης ομορφιας.. Θα δεις τους ανθρωπους σαν ναναι πανηγυρι να σχηματιζουν φιλικες παραιες να τρωνε και να πινουν να χορευουν και να τραγουδουν κατω απ τα δεντρα ολες αυτες τις μερες.. Ομως τα νιατα φευγουν γρηγορα κι ερχεται το μεγαλωμα που εχει προβληματα και λυπες. Εχει και τα γεραματα.. Σου ερχεται να κλαις οταν στο τελος της γιορτης φυσηξει δυνατα ο ανεμος και παρασυρει τ ανθη στα ποταμια. Τα βλεπεις να φευγουν και να χανονται..Να χανονται. Μια λουλουδενια λυπητερη πορεια προς τη θαλασσα... Υ.Γ.. Μην νοιαζεσαι καλη μου οι κερασιες θ ανθισουν και παλι..