Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Γυρισμα στο πατρικο μου.

Σαν τουτη δω τη χειμωνια σαν βρεχει κι ειναι βραδυ
ολα τ αδελφια στη φωτια θα καθονται να λενε..
Να λενε για τα ξενανε να λενε και για μενα.
Για μενα πουφυγα μακρια να παω σ αλλα μερη
να βρω της τυχης τις χαρες της μοιρας τα γιορτανια..
Κι ηρθαν χειμωνες δυσκολοι κρυα τα καλοκαιρια
ρακενδυτος εγυρναγα να βρω για να δουλεψω.
Οι πλουσιοι πουχαν τις δουλιες διαλεγαν τους δικους τους
και δειχναν συμπεριφορες ακαρδων παραλιδων..
Πηγα στις πανω γειτονιες στις ομορφες κυραδες
που δεχονται λεβεντονιους στις αγκαλιες τους μεσα.
Ζητησα τα περισια τους χωρις ντροπες να παρω.
Ολοι με περιγελασαν και τωρα τι να κανω;
Τουτη τη βαρυχειμωνια που μερα νυχτα βρεχει
λαχταρησα για να σας δω ντρεπομαι να γυρισω.
Φοβαμαι πως ο κυρης μου δε θα μ αναγνωρισει.
Πεστε του ηρθε ο Σταυρης απο τα ξενα μερη.
Χαμενος ηταν κι εφθασε εξω στα σκαλοπατια
σαν παραγιος για ν αργασθω να νοιωσω τη χαρα σας
να δω τους τοπους τους παλιους να δω τα καλτεριμια..
Δεν θελω αμνους των σιτευτων για μενα σεις να σφαξτε
μο θελω στη γωνιτσα αυτη μια ζεστασια να παρω
να νοιωσω φλογα στη καρδια κι εξω αν θελει ας βρεχει..

3 σχόλια:

  1. Εισαι πραγματικά νοσταλγός φαίνεται από όλα τα κείμενά σου, όπως άλλωστε όλοι μας,εκτός ίσως απο τις στιγμές που νοιώθουμε γαλήνη σε μια ζεστή αγαπημένη αγκαλιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ ευχαριστω Penny που μπηκες στο κοπο
    να ταξιδεψεις μεσα στους στοιχους μου.
    Οταν νοιωθεις ταξιδευτης μεσα στα χρονια
    της ζωης δεν μπορεις να ηρεμησεις σε
    γαληνεμενα λιμανια καιζεστες αγκαλιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα σας παρακολουθώ και χαίρομαι που "ακούω" τη φωνή σας, όπως 36 χρόνια πριν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή