Περπατουσαμε στην ακρογιαλια και αναρωτιωμασταν
γιατι η φιλια μας ειναι τοσο πετυχημενη
σε μια εποχη που οι περισσοτερες σχεσεις
ειναι χαλασμενες...
Σκεφτηκαμε για την παραδοχη που παιρνει
ο ενας απ τον αλλον μα και την ελευθερια που εχουμε
για να υπαρχουμε πολλες φορες και μονοι μας..
Εμεις ομως νοιωθουμε τοσο ευχαριστα
στο να βρισκομαστε ο ενας κοντα στον αλλον..
Σταματησαμε σ ενα βραχακι για να ξεκουραστουμε
και συνεχισαμε να σκεπτομαστε ποσο τιμιοι
ειμαστε μεταξυ μας εχοντας το θαρρος
να λεμε ο ενας στον αλλον αυτο που αισθανομαστε.
Χωρις να τον κρινουμε αλλα και χωρις να προσπαθουμε
να κρυψουμε κανενα απο τα συναισθηματα μας..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ευχομαι να ειναι ετσι για παντα..
ΑπάντησηΔιαγραφήουτως ή αλλως ομως ζουμε σ ενα κοσμο οπου το ''παντα'' δεν εχει υποσταση σωστα;)
Πολλες φορες ετσι το περιμενεις
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το επιθυμεις αλλα σου ερχεται
αλλιως.Ξυπνας και λες εγω καπως
ετσι ονειρευτικα να ζησω..Αλλα...