Δεν ξερω αν το σωμα μου
θα σε θυμαται ακομα..
Νοσταλγησα το χωμα σου
παλι να το καρπισω.
Να μπω να σκαψω και να δω
αν θα βλαστησει παλι
το γερικο το κλημα σου
το τοσο διψασμενο..
Την ξενητια σαν γνωρισα
τα φωτα τα μεγαλα
θαμπωθηκαν τα ματια μου
και σαν τυφλος γυρνουσα.
Ετρωγα τα λαχταριστα
φρουτα των λωτοφαγων
να λησμονησω θελοντας
την μακρινη πατριδα.
Αγερας με παρεσυρε
στα ξενα μονοπατια
και γλωσσες αλλες ακουγα
με τους γλυκους ρυθμους τους..
Κουραστηκα να τριγυρνω
την διψα για να σβησω..
Γνωστη μου μοιαζει η φωνη
που με καλει κοντα της.
Δεν ξερω αν το σωμα σου
θα με θυμαται ακομα..
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
Απογευματινο ταξιδι.
Μικρο ταξιδι στη ζωη
αποψε θε να βγουμε
αργα το ξεκινησαμε
στερια πως θες να βρουμε.
Τα χειλη σου τα δροσερα
ακομα κοκκινιζουν
ν αγαπηθουνε θελουνε
φιλακια να χαριζουν.
Αναβολες για τη χαρα
δεν πρεπει να ζηταμε
γιατι τα χρονια φευγουνε
πολυ μακρυα δεν παμε.
Τα ματια σου τα φωτεινα
παραξενα γελανε
σημαδια ριχνουν στο γυαλο
για ερωτα μιλανε.
Αφησε τα μαλακια σου
λευτερα να πετανε
το χρωμα τους ειναι θαμπο
να χαιδευτουν διψανε.
Αναβολες για τη ζωη
δεν πρεπει να ζηταμε
γιατι τα χρονια φευγουνε
πολυ μακρυα δεν παμε.
αποψε θε να βγουμε
αργα το ξεκινησαμε
στερια πως θες να βρουμε.
Τα χειλη σου τα δροσερα
ακομα κοκκινιζουν
ν αγαπηθουνε θελουνε
φιλακια να χαριζουν.
Αναβολες για τη χαρα
δεν πρεπει να ζηταμε
γιατι τα χρονια φευγουνε
πολυ μακρυα δεν παμε.
Τα ματια σου τα φωτεινα
παραξενα γελανε
σημαδια ριχνουν στο γυαλο
για ερωτα μιλανε.
Αφησε τα μαλακια σου
λευτερα να πετανε
το χρωμα τους ειναι θαμπο
να χαιδευτουν διψανε.
Αναβολες για τη ζωη
δεν πρεπει να ζηταμε
γιατι τα χρονια φευγουνε
πολυ μακρυα δεν παμε.
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
Αρχες Φθινοπωρου
Ερχεται η κυρια του Φθινοπωρου
βαδιζει πανω στα κιτρινισμενα
φυλλα των δεντρων.
Σκορπαει το αρωμα
της γλυκιας μελαγχολιας
στο περασμα της.
Ακουμπησε κατι ζεστο
πανω στο καλοκαιρινο σου φορεμα
γιατι ανατριχιασες την τελευταια φορα
που βγηκες για βολτα το βραδυ..
Λεω να κλεισω τα παραθυροφυλλα
να τραβηξω τις κουρτινες.
Το μουσκεμενο χωμα του κηπου
θα φερει υγρασια στα σεντονια μας..
βαδιζει πανω στα κιτρινισμενα
φυλλα των δεντρων.
Σκορπαει το αρωμα
της γλυκιας μελαγχολιας
στο περασμα της.
Ακουμπησε κατι ζεστο
πανω στο καλοκαιρινο σου φορεμα
γιατι ανατριχιασες την τελευταια φορα
που βγηκες για βολτα το βραδυ..
Λεω να κλεισω τα παραθυροφυλλα
να τραβηξω τις κουρτινες.
Το μουσκεμενο χωμα του κηπου
θα φερει υγρασια στα σεντονια μας..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)