Το ταξιδι του γυρισμου.

Εβρεχε ασταματητα ολο το βραδυ κι εγω στη θαλπωρη του κρεβατιου σκεπτομουν πως ταξιδευα για την πατριδα... Ητανε πρωινο και βγηκα στο καταστρωμα να δω για το νησι μας. Κουραστηκαν τα ματια μου τη θαλασσα να βλεπουν μηπως και δουνε μακρυα τα ομορφα βουνα μας. Σαν ακαθοριστη σκια φανηκαν στον οριζοντα Δυσκολα τ αναγνωρισα μεσα στη καταχνια.. Σε λιγο το πλοιο εστριψε παρουσιαστηκαν τα γραφικα σπιτακια οι εκκλησιες το αγαλμα τα πευκα και το καστρο μας Στεκοταν κι εδειχναν περηφανα τη πολη τη δικη μας... Μπηκαμε στο λιμανι κι οι ανθρωποι κουνουσανε τα χερια σ αυτους που τους περιμεναν. Εμενα τωρα πια δεν ειχα κανεναν να με περιμενει. Η μανα και ο πατερας ειχαν πεθανει απο καιρο κι ομως ενοιωθα μια ζεστασια μες την καρδια μου Αναμεσα στα ξενα προσωπα εφερνα τις μορφες τους που ισως και να δακρυζαν την ωρα που με χαιρετουσαν.. Εφτανα στα μερη οπου ζουσαμε μαζυ στο σπιτικο μας Εκει που περασα τα παιδικα ανεφελα μου χρονια... Εβρεχε ασταματητα ολο το βραδυ κι εγω σκεπτομουνα πως γυριζα στη πατριδα..