Θελω να φυγω
να προχωρησω μακρυα σου
μα δεν εχω ποδια
δεν εχω τη δυναμη να κινηθω.
Αδειασμενος αφηνομαι
στην αγκαλια σου...
Λιγα πεταγματα ζωης
κι αργοτερα
η νεκρικη παραμονη
που με σκοτωνει.
Η σκεψη μου τρεχει
να φτασει την ανοιξη
να καλωσορισει
τους καινουριους κοσμους
που η προσμονη μου γεννα.
Η σκεψη μου παρασυρμενη απο τον ανεμο
ξεπερνα τα μονοπατια της μοναξιας
κι ανοιγεται στα χαραγματα της ζωης..
Η σκεψη μου θελει
το σωμα μου ομως
δε λεει να προχωρησει
θοβαται πως δε θα το μπορεσει
να ζησει μακρυα σου..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου