ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ

   Το παλιο μας σπιτι κρεμιζεται, Τ ΩΡ Α ΜΠΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ, Τα κεραμυδια σταζουν στο επανω πατωμα,Ο αερτας και η βροχη περνανε απο τα σπαζμενα τζαμια,Μονο οι σκιες των     δικ.ων μας μενουν για να   μας  θυμιζουν   ιις ομορφες   μερες που περασαμε  μαζυ τους καποτε εκει,,,,

Και εμεις που λγαμε,,

Σε γ\υρευω τα βραδια ψαχνω για να σε βρω Προσπαθω να σε  φερω στην σκεψη μου,Ηφωνη σουξεχαστηκε και η μορφη σου ξεχαστηκε το ιδιο  και η αγκαλια σου,Φοβαμαι πως δε  θα σε βρω ξανα, κι ας εισαι κοντα μου,Ετσι νομιζω Εσυ με   θυ μασαι; Βλεπεις στον ουρανο το αστερι μας μιλας μαζυ του η μηπως κουραστηκες τον ουρανο να ψαχνεις ΦΩΝΑΖΩ για σενα   τα βρ αδια φφωναζω το ονομα σου, Μ ΑΚΟΥΣ;;Οχι ;;Τι κριμα κι εμεις που λεγαμε π ως η αγαπη μας θα ταν παντοτινη,,

Παιζοντας με το αντιο,

Την κραταγε αγκαλια και βλεπανε τον ηλιο π ου θακανε βουτια μεσα στη  θ αλασσα Γελουσε κι ελεγε πωςθαθελε μικρη πριγκιπησα να γινει σε καποια χωρα μακρινη αλλα λυποταν να τον αφηνε φευγοντας μεσαστα συννεφαανμαγαπας της ελεγε δεν θαθελα για χωρισμους να μου μιλαςμε παραμυθια θελω να με νανο¥ριζεις,Δεν θελω να λυπασαι που θα φυγεις αφου το ξερεις θα περιμενω με λαχταρα να γυρισεις,,Βραδιαζει κανει κρυο στ ακρογιαλι κι ομωςε δεν ελεγαν να φυγουν δεν ηθελαννα τελειωνε η μερα

Οι ξεριζωμενοι

Νυχτωσε κι εμεις ακομα περπαταμε,
Τα ξενοιαστα τα φωτεινα ονειρεμενα χρονια χαθηκαν
κι ο Θεικος παραδεισος κλειστος απο καιρο για μας ,
αμαρτημα που μεγαλωσαμε και που βρεθηκαμε
γυμνοι στη δινη τω ν ανεμων,
Μας εδειωξαν και φυγαμε μακρια για να σωθουμε
Με υποσχεσεις για καλυτερη ζωη ξεγελαστηκαμε,
δρομους ατελειωτους και θαλασσες περασαμε
να βρουμε ανθρωπους φιλικους μαζυ για να δουλευουμε
να ζησουμε καλα εμεις και τα παιδια μας,
Νυχτωσε κι εμεις ακονα προχωραμε
σερναμενοι να βρουμε ψαχνουμε
καπου για να ριζωσουμε,,,

Ενα δημοτικο τραγουδι οπως το θυμαμαι,

Ενας αετος περτιφανος ενας αετος λεβεντης δεν παει στα κ,ατωμερα να καλοξεχειμασει
μο μενει πανω στα βουνα ψηλα στα κορφοβουνια Κι ερειξε χιονια στα βουνα και κρουσταλα
στους καμπους και μαργωσαν τα νυχια του και πέσαν τα φτερα του κιαγναντια βγηκε κι εκατσε
σ ενα ψηλο λιθαρι και με τον ηλιο μαλωνε και εις τον ηλιο λεει,
Ηλιε για δε βαρεις κι εδω στουτη την  αποσκιουρα να λειωσουνε τα κρουσταλα να γιανουν
τα φτερα μου να γινει μια ανοιξη καλη να γινει καλοκαιρι να λθουνε τ αλλα τα πουλια και
τ αλλα μου τ αδελφια,,,,Ηλιε για δε βαρεις κι εδω,,,

Η πρασινη ακτινα,
Ηλιοβασιλεμα ο ηλιος φευγει,
Η μερα φευγει και η ζωη μας φευγει,
Καρδια μου μελαγχολησες;
Βουρκωσανε τα ματια σου,
Μη κλαις,,,
Προσπαθησε να δουμε
 την τελευταια ακτινα
την πρασινη ακτινα
με ελπιδες για να μπουμε
μεσα στη σκοτεινια,,,

Σαν απαντηση.

Χειμωνιασε τι κριμα
δεν προλαβα να κανω  οσα θαθελα
Λυπαμαι που καμια φορα το γραμμα σου
απαντηση δε θαχει.
Να μη νομισεις πως σε ξεχασα
και πια δεν  σε θυμαμαι.
Να ξερεις η απουσια μου
ταξιδι ξαφνικο και μακρινο πως κρυβει.
Βουρκωσανε τα ματια σου.
Μη κλαις.Γιατι να κλαις;
Δεν θελω να λυπασαι..
Μη νιαζεσαι αγαπη μου
θαρχομαι στα ονειρα σου
τα κρυα βραδια που θα ξαγρυπνας
μαζυ για να τα λεμε.
Τα πρωινα περιμενε κρυφα
με του αερα  τη δροσια
θα στελνω τα φιλια μου.