Εφυγες.

Απο τοτε που εφυγες
το μυαλο και το σωμα μου
κανει ατελειωτες προσπαθειες
για να μη σε ξεχασει.
Οι φωτογραφιες
και τα τοσα σου γραμματα
ειναι τα μερη που ακουμπα
η θυμηση μου.
Η μαγνητοφωνημενη ομιλια σου
ειναι ενας καποιος τροπος
για να ακουω τη φωνη σου.
Η ζωη μου πια τωρα
και κυριως τα βραδια μου
περνανε με προσπαθειες
να σε ξαναφερω κοντα μου..

Η θυμηση σου

Σαν χθες ηταν που εφυγες
χωρις να κανεις φασαρια.
Φευγοντας δεν αφησες
ιχνη απο τα βηματα σου.
Στηριζοσουν πολυ στα σωματα μας.
Γνωριζαμε για το ταξιδι σου
μονο που λεγαμε μηπως μετανοιωνες
μηπως ηθελες μονο να μας φοβισεις.
Σημερα στο καθε βημα
πεφτουμε πανω στη θυμηση σου.
Αχ πως νοιαζομαστε
μη σε πονεσουμε και δεν θελησεις
να ξαναρθεις κοντα μας..